دنیا رو مثل ما می بینی

از تولد چهارسالگیت همش می خواستم یه سر بریم پیش چشم پزشک تا کنترلی بشی که فرصت مناسب پیش نمی اومد .

رفتن به تهران و مشکل عفونت چشمی که از هوای اونجا هم به سراغ چشمای تو گلم اومد و هم من باعث شد هردومون بریم پزشک که بعد از درمان عفونت چشمات ، باز برا کنترل بردمت پیش پزشک که بعد از معاینه صلاح دید که  دنیا رو مثل من و بابایی از پشت شیشه های عینک بینی. چون مشکل آستیگماتیسم داشت . الان تقریبا 3 هفته ایی میشه که عینک میزنی .

همه فکر می کردیم که سر نگه داشتن عینک رو صورتت کمی مشکل ساز بشی ولی بازم مثل همیشه دیدیم تو  خیلی راحت با این مسئله کنار اومدی.

دروغ چرا اولش که من از دکتر شنیدم که چشمات مشکل آستیگماتیسم داره کلی ناراحت شدم و همونجا تو مطب گریه ام گرفت و نتونستم جلوی خودمو رو بگیرم. آخه مامانی من کلی سعی کرده بودم که از هر چیزی که برا چشمات ضرر داشته باشه تو رو دور نگه دارم. مثلا تا دو سالگیت اصلا نذاشتم تلویزیون ببینی که این روزها خیلی از مادرها از همون یکی دو ماهگی بچه هاشون رو با تماشای تلویزیون سرگرم میکنن. یا گوشی تلفن هم نمی ذاشتم بازی کنی و اگر هم این اتفاق از طرف اطرافیان می افتاد سعی میکردم مدیریت کنم. خیلی دلم به درد اومد.

ولی خوب خدا رو باز شاکرم که مشکل تنبلی رو نداری .

دکتر خواسته اوایل تیر ماه ببرمت برا کنترل مجدد.

همه میگن با عینک خیلی هم بامزه شدی و بهت خیلی میاد . با این اوصاف خیلی دلم میخواست که چشمای نازت پشت شیشه های عینک قاب نشه.